*Tekst i fotografije na blogu deo su publikovane knjige o Atini (ISBN 978-86-7722-339-7), zaštićeni Zakonom o autorskim i srodnim pravima: Službeni glasnik RS, br. 104/2009 i 99/2011.
*The text and photographs on the blog are parts of
the published book on Athens (ISBN 978-86-7722-339-7),
protected by copyright and related rights: Official Gazette of the Republic of
Serbia, Nos. 104/2009 and 99/2011.
Svi postovi o GRČKOJ:
|
Anafiotika / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaka / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Monastiraki, buvlja pijaca / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Mitropolitska patrijaršija, sedište grčke crkve u Atini / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaka / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaka / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaka / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Plaka (Πλάκα) i Rimska agora (Roman Agora / Ρωμαϊκή Αγορά)
U samom podnožju Akropolja http://umetnostputovanja.blogspot.rs/2018/02/grcka-atina-akropolj-i-agora.html, sa severne i istočne strane nalazi se atinski
boemski kvart - Plaka. Osim ušuškanih kafeterija u sporednim uličicama na samom stepeništu, kao i mnogobrojnih taverni, ovde možete pazariti suvenire, masline i maslinovo ulje, morske sunđere, crvene pistaće, prelep srebrni nakit ili na primer ručno pravljene kožne
sandale sa dugačkim kaišićima, nalik nekadašnjoj obući antičke Grčke koja je poslednjih godina doživela naglu modnu popularnost.
Nedaleko od Rimske Agore, tik do malene ulice Vironos nazvane
po britanskom pesniku Lordu Bajronu, velikom pokloniku antičke, grčke kulture i
zagovorniku grčke nezavisnosti od turske vlasti, smestio se Lisikratov spomenik,
jedan od prvih javnih spomenika na svetu (IV vek p. n .e). Gospodin
Lisikrat, imućni mecena i sponzor pesničkih takmičenja na obližnjem
Dionisijevom teatru, podigao je ovaj spomenik samom sebi, nakon što je
dobio bronzani tronožac, nagradu za najbolji pesnički tim koji je
sponzorisao! Tronožac je nekada zaista i bio postavljen unutar
spomenika, međutim odavno ga više nema.
Ukoliko od spomenika krenete ulicom Lisikrata ka glavnoj ulici koja vodi oko starog dela grada (Leoforos Vasilisis Amalias), preko puta nje videćete veliku travnatu površinu na kojoj se nalaze ostaci Hrama Zevsa Olimpijskog, najvećeg hrama Atine u korintskom stilu čije je podizanje od početka pratila zla sudbina. Naime, svaki put kada bi završetak radova bio na samom kraju, požar ili zemljotres više puta su zaustavljali gradnju. Tek za vreme rimske okupacije hram je najzad dovršen. Ispred ulaza u kompleks još uvek stoji rimska Hadrijanova kapija (II vek naše ere), nekadašnji ulaz u rimski stambeni deo antičke Atine.
|
Lisikratov spomenik i akropoljska stena, vide se kroz luk Hadrijanove kapije / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaka, ulica Vironos (Bajronova), kod Lisikratovog spomenika / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Hadrijanova kapija / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Hram Zevsa Olimpijskog / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Anafiotika (Αναφιώτικα)
Na samoj kosini akropoljske stene - njenom severoistoku, iznad Plake u podnožju, sredinom XIX veka u Atinu su krenuli da stižu stanovnici malenog kikladskog ostrva Anafi (u neposrednoj blizini poznatijeg Santorinija). Po nalogu prvog grčkog kralja (Oto Fridrih Ludvig Grčki I), ovi ostrvljani - po zanimanju graditelji i kamenoresci preseljeni su u prestonicu kako bi pomogli podizanje kraljevske palate (danas - Parlament Grčke). Stanovnici Anafija, zidali su svoje nove kuće da liče na one odakle su došli - u tipičnom kikladskom stilu (bele, sa vratima i prozorima jarkih boja), zbog čega je čitav kraj po njima prozvan - Anafiotika.
Tokom 1922, Anafiotiku su naselile i izbeglice iz Male Azije, za vreme čuvene "razmene stanovništva" između Grčke i Turske. Sredinom XX veka, zbog dodatnih arheoloških iskopavanja Akropolja mnoge kuće Anafiotike su porušene i danas ih je ostalo samo 45. Malene kuće smeštene strmo iznad Plake, udaljene ne više od nekoliko minuta hoda od centra gradske vreve sa predivnom panoramom na Atinu, vremenom su otkrili i turisti. Šetnjom sokacima na samom obronku stene, između ostarelih belih kuća, krošnji limunova i puzavica cvetnih bugenvilija, uzanim stepeništima i prolazima do kuća, nastale su neke od najromantičnijih fotografija ovog zaboravljenog kraja tako blizu, a tako daleko od centra.
|
Pogled na Atinu sa vrha Anafiotike / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Anafiotika / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Anafiotika / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Grafiti Anafiotike |
Keramikos (Kerameikos / Κεραμεικός)
Iako uvrnuto zvuči da groblje može biti deo turističke ponude, u
ovom slučaju ono to jeste. Ipak, nije reč o tek „običnom“, već antičkom
atinskom groblju Keramikos iz V i IV veka pre naše ere. Nadgrobni spomenici sa interesantnim reljefnim prikazima
života i želja starih Atinjana, članova njihovih porodica i zanimanja, kao i
dekorativne keramičke urne (lekitos), uvešće vas u
jedan drugi svet u kojem je nekada davno, pojam smrti imao nešto drugačije značenje.
|
Antičko groblje - Keramikos / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Monastiraki (Μοναστηράκι)
Između arheološkog
nalazišta Keramikos i Plake, na putu ka samom centru proći ćete kroz deo grada koji nosi naziv
Monastiraki. Starinske radnje zaboravljenih zanata pripojene današnjoj buvljoj pijaci - limene džezve i zvona, antikvarnice starog nameštaja,
ručno izrađene kožne sandale i torbe, prodavnice sa šahovskim figurama ili lutkama (osmanlijskog) pozorišta senki Karađoz, i komadi isečenog kokosa na tezgama za usput - kao na Istoku, možda će vam pružiti ideju za kupovinu nekih manje
uobičajenih suvenira Grčke. Osim zanimljivih radnji, u novije vreme u Monastirakiju možete pazariti i kinesku, kao i indijsku robu.
Kraj Monastiraki važi za jedno od mesta u Atini gde u mnogobrojnim tavernama možete probati specijalitete domaće kuhinje, kao što su grčka musaka, giros i salate. Nadomak trga Monastiraki, u blizini jedine preživele džamije iz perioda osmanlijske okupacije (Džamija Tzisdarakisa, XVIII vek) i zgrade metro stanice Monastiraki, nalazi se crkvica Pantanassa (X vek) u čijem se zaleđu smestio Bajraktaris. Kao jedno od najboljih mesta tradicionalne kuhinje u Atini (musaka, giros i suvlaki), i sami lokalci preporučuju čuvenu Tavernu Bajraktaris - Ταβέρνα Mpaïraktarēs (https://www.bairaktaris.gr/),
sa dugom tradicijom (prvi od nekoliko restorana otvoren je 1879.
godine). Najveći lokal ove familije, na tri sprata sa baštom, nalazi se upravo trgu
Monastiraki, i ima sve preporuke. Tokom dana i večeri, a naročito u
vreme praznika kod Bajraktarisa je prilično živo - uz živu muziku!
|
Monastiraki, centralni skver sa Džamijom Tzisdarakisa (na turskom: Cizderiye Camii), turskog namesnika u Atini, iz XVIII veka / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Monastiraki, Taverna Bajraktaris / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Monastiraki, grčka musaka sa tikvicama i patlidžanom u Taverni Bajraktaris / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Monastiraki, buvlja pijaca / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Monastiraki, buvlja pijaca / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |