*Tekst i fotografije na blogu, deo su publikovanih knjiga o Španiji (ISBN 978-86-7722-374-8) i Madridu (ISBN 978-86-7722-353-3), zaštićeni Zakonom o autorskim i srodnim pravima: Službeni glasnik RS, br. 104/2009 i 99/2011.
*The text and photographs on the blog are parts of
the published books on Spain (ISBN 978-86-7722-374-8) and on Madrid (ISBN 978-86-7722-353-3),
protected by copyright and related rights: Official Gazette of the Republic of
Serbia, Nos. 104/2009 and 99/2011.
Svi postovi o ŠPANIJI:
Elegantna prestonica Španije...
"Današnji Madrid me na izvestan način podseća na Beograd…",
objašnjavao mi je prijatelj iz Engleske boraveći u našem glavnom gradu i
pišući o njemu, na moju opasku da sam u Madridu prvi put bila kao dete, jedne jeseni par godina nakon
smrti diktatora Franka: "Nalik Beogradu, i u Madridu večernji izlasci ne počinju pre kasnih većernjih sati. Takođe,
i Španijom je jedno vreme vladala austrijska, Habsburška kraljevska
familija, čija je arhitektura jedna od dominantnijih u prestonici...".
I zaista, veliki broj naročito javnih zgrada u Madridu, kao na primer Ministarstvo poljoprivrede ili Nacionalni teatar, veoma
podsećaju na beogradsko zdanje SANU ili Narodni muzej, iako deluju nešto pompeznije i kitnjastije od onih kod nas. Osim austrijskog, u arhitekturi Madrida koja se prilično razlikuje od na primer one u Barseloni vidi se i
francuski uticaj (dinastija Burbonaca) - mnoštvo balkona sa umetničkim radom od
kovanog gvožđa i neobično veliki broj zgrada sa fasadnom ciglom. Spoljašnjost,
ali i unutrašnjost zgrada često dopunjuju detalji u vidu šarenih pločica ("azulejos",
čita se: asulehos), kao podsećanje na 700-godišnji uticaj Mavara (Arapa) na čitavo
Iberijsko poluostrvo.
|
Madrid / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Spomenik slikaru Goji, kod Muzeja Prado / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Iako je u večitom "nadmetanju" sa
Barselonom, Madrid oduvek nekako „zauzimao“ neslavno drugo mesto, posredi je ipak
činjenica da su predmet poređenja dve prilično različite stvari. Barselona je
glavni grad pokrajine Katalonije, čiji su stanovnici pripadnici drugog, iako
veoma bliskog, srodnog naroda i nešto drugačije kulture. Zato je poređenje Madrida i
Barselone nalik poređenju Beograda i, na primer Ljubljane u okviru bivše SFRJ,
i time donekle besmisleno. Za razliku od Barselone, arhitektura Madrida svojim svedenim, ali gradioznijim stilom na neki način odaje utisak prestoničkog grada.
Sredinom IX veka, na mestu gde se danas nalazi
ulica Segovia, u Madridu se nalazio potok kraj kojeg su pod vođstvom
kordovskog emira Muhameda I, prvo naselje sa odbrambenim zidinama podigli Mavari. Sedamstogodišnji vladari Iberijskog poluostrva i nekadašnjeg Omejadskog kalifata (poreklom iz Damaska), svoj novi grad prozvali su Majrit, što na arapskom otprilike znači "tekuća voda", odakle i potiče sadašnje ime grada. Oko
500 m zapadno od ostatka zidina, Madridom i danas protiče reka Manzanares u koju
se navodno ulivao pomenuti potok, a na kojoj se među mnogobrojnim mostovima
nalaze i dva starija, još uvek u upotrebi. Jedan od njih je i centru
najbliži kameni Most Segovija (Puente Segovia, XVI vek).
|
Ostaci mavarskih gradskih zidina, iz IX veka, niže Katedrale La Almudene / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Most Segovija (Puente Segovia) i reka Manzanares koja presuši tokom jeseni i zime / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U X veku grad menja ime u Magerit, a dolaskom
Španaca u XI veku i pobedom Alonsa VI nad Mavarima (koji su bili prisiljeni na
povlačenje ka južnom delu zemlje), mesto dobija konačnu verziju svog imena -
Madrid. U gradu, kralj Alonso proteruje preostale Mavare u izolovani kraj na brdu, na
mesto gde je do tada živela mala hrišćanska zajednica, kraj koji je i danas poznat kao - Mavarska četvrt. Već tokom XI veka, Madrid postaje
dominantno hrišćanski, a ostaci srušenih arapskih zidina sa lukovima iz IX
veka mogu se i danas videti preko puta bočnog ulaza Katedrale La Almudene, kod
vijadukta ulice Kalje de Bailen (Calle de Bailen).
Sve do sredine XVII veka, Madrid se nije razlikovao od ostalih španskih gradića
opasanih srednjovekovnim zidinama. Tek kada su 1561. kralj Filip II i kraljica Izabel
d' Valoa (Isabel de Valois) odlučili da prestonicu Španije iz 70 km
južnijeg Toleda presele u geografski centar Španije - Madrid, grad na visoravni 667 m
nadmorske visine - danas najviši glavni grad Evrope, dobija na značaju i vremenom
postaje veliko gradilište.
|
Stari deo železničke stanice Atoće (Atocha) / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Taverna u Madridu / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U delu grada - La Latina nalazi se najstariji deo
Madrida gde su arheolozi ispod zemlje pronašli ostatke 1000 godina starih
arapskih kupatila. Ovaj pomalo pust i naizgled zaboravljeni deo grada na
samo 10-ak minuta pešice od uzavrelog centra, poznat je kao Mavarska četvrt. Nalazi se na uzvišenju
kojim u svim pravcima uzbrdo i nizbrdo vijugaju uzane, popločane uličice.
Ponekad se ulice naglo pretvore u veliki strmi trg, sa kaskadnim šljunkovitim
platoom u senci listopadnog stabla, oivičen zidovima stare crkve, kao Placa
de la Paha (Plaza de la Paja - "Trg sena") gde se nekada čuvalo seno,
na primer... Ili u simpatični trg sa istim dekorativnim šljunkom i neobičnim
klupama od kovanog gvožđa - Placa del Alamiljo (Plaza del Alamillo), mesto
nekadašnje mavarske sudnice ("Al amud" na arapskom znači "sudnica").
Iako maltene u centru prestonice, u Mavarskoj četvrti oseća se specifična atmosfera malog
mesta - prijatni, skoro prazni trgovi kod lokalnih crkvi i deca koja trče po
trgu i pentraju se na bronzani "spomenik prolazniku" koji je seo na
klupu da pročita novine.
|
Plaza del Alamillo / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Mavarski trg, oznake za madridske ulice na pločicama / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaza de Alamillo, Devojčice iz kraja na skulpturi "Čitača novina" / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Mnoge interesantne priče vezane su za istoriju La
Latine. Neke od kuća u ovom kraju, kao one u blizini trga Plasa de Kordon (Plaza
de Cordon) bile su u XVII veku poznate kao „loše kuće“ ili "kuće zlobe" ("Casas a la
Malicia"), jer su njihovi stanari uz pomoć lukavstva duže vreme uspevali
da izbegnu čuveni zakon Filipa II - "Regalia de Aposento". Prema zakonu, vlasnici kuća koje su imale više
od jednog sprata sve ostale spratove morali su da prepišu nekom od
mnogobrojnih članova kraljevske porodice, koji bi se ovi tu nastanili - bez nadoknade.
Jedna druga priča vezana je za trg Plasa de la Puerta Serada (Plaza de Puerta
Cerrada), mesto nekadašnje kapije grada pod celodnevnom stražom. Tokom XVII
veka, kapija je morala da bude sve vreme zatvorena jer su je sakriveni po
okolnim ćoškovima, decenijama opsedali lopovi i napadali putnike čim bi ušli u
grad ("puerta cerrada" znači "zatvorena kapija").
Ako sa Trga Alamiljo produžite ka zapadu
krivudavom ulicom Calle de la Moreria ("Mavarska ulica") i pređete ulicu Calle de Bailen (koja je
ujedno i most-vijadukt iz XIX veka), naći ćete se u delu ulice u kojoj se
nalazi najčuveniji tablaos (flamenko bar) ne samo u Madridu, već i
na svetu – Koral de la Morerija (Corral de la Moreria - "Mavarsko dvorište").
U baru osnovanom 1956, uz prethodnu rezervaciju svake večeri od 22 h možete doživeti
flamenko u izvođenju trenutno najpoznatijih umetnika Španije. Ako nemate
rezervaciju, probajte da zamolite nekog od izuzetno
ljubaznih portira da vas na par minuta puste da posmatrate i slušate ove
jedinstvene izvođače - doživljaj je zaista poseban.
|
Najpoznatiji flamenko bar Španije "Corral de la Moreria" / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Najpoznatiji flamenko bar Španije "Corral de la Moreria" / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U prospektima "Koral de la Morerije",
osim podataka o pojedinačnim izvođačima, „kuadro flamenko“ trupama (cuadro
flamenco - 8 učesnika od kojih su: 2 pevača, 2 svirača gitare i 4 flamenko
igračica), radnom vremenu i načinu rezervacije, možete videti i fotografije
mnogih poznatih ljudi planete koji su tokom svog boravka u Madridu posetili ovaj jedinstveni lokal: Richard Gere, Nick Nolte, Michael Douglas,
Demi Moore, Marlon Brando, Hugh Grant, Rollingstones-i, itd. U okviru tablaosa nalazi se restoran u kome u
svečanoj tišini koja vlada dok majstori muzike i plesa prikazuju svoje umeće,
možete i večerati - ukoliko vam ne smeta cena od oko četrdesetak evra po osobi za
najjeftinije jelo - paelju. Ovaj lokal uvršten
je i u čuvenu knjigu "1000 mesta na svetu koje morate videti pre nego što
umrete".
Osim "Koral de Morerije", nešto
istočnije u centralnom, boemskom kraju poznatom po noćnom životu - Lavapies, u
Madridu postoji još jedan poznati tablaos - Kaza Patas (Casa Patas), u okviru
kojeg je 2000. godine otvoren i Konzervatorijum za flamenko. Flamenko se ovde izvodi radnim danima, svake večeri od 22 h, a petkom i subotom u dva
termina: od 21 h i 24 h. Međutim, ovde su vratari veoma rigorozni - ako nemate
rezervaciju i niste platili cenu od oko 40 evra po osobi (sa konzumacijom), neće
vas pustiti ni da provirite.
|
Flamenko bar "Casa Patas" / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Flamenko bar "Casa Patas" / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Osim flamenka, u susednom kraju Huertas možete
videti (i okusiti) produkte nekih od tradicionalnih zanata Madrida i Španije
uopšte. U pešačkim ulicama na 10-ak minuta peške jugoistočno od Puerta del Sol,
blizu kuće čuvenog Lope de Vege i kuće u kojoj je neko vreme živeo i umro još
čuveniji Servantes, naići ćete na mnogo tradicionalnih taverni, ali i pivara ("cerveseria"). Španija je poznata i po proizvodnji i potrošnji
najrazličitijih vrsta sušene šunke - "hamon" ("jamon").
U jednoj od nekoliko radnji u Madridu koje nose ime El Muzeo del Hamon (El
Museo del Jamon -"Muzej šunke"),
videćete na plafonu okačen neverovatan izbor sušenih butova koji ujedno čine
i dekoraciju lokala. U radnji koja najviše podseća na lepo uređenu mesaru sa
isključivo suhomesnatim proizvodima, u prizemnom delu ih možete pazariti, dok
ih u restoranskom delu na spratu možete probati u nekom od jela. "Muzeji
šunke" su izuzetno posećeni, te svakodnevno, pogotovo u vreme ručka možete
videti da neko izlazi iz mesare-restorana, makar sa sendvičom za poneti, u
ruci.
Početkom 2015, u ovom kraju, u kripti starog Manastira Convento de las Trinitarias Descalzas de San Ildefonso pronađen je Servantesov grob, skoro 400 godina nakon njegove smrti.
|
Ulica Servantesa (Huertas) / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
"Muzej šunke" (Museo del Jamon) / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U delu grada Huertas, u prizemnom delu jedne od kuća sa natpisom Fabrica de Churros y Patatas Fritas (Fabrika ćurosa i čipsa/pomfita), u dubokom kazanu sa vrelim uljem videćete kako se pravi originalni čips od krompira koji su Španci prvi put doneli iz Latinske Amerike, kao i ćuros, dugački
štapići u obliku tulumbe od mekanog testa koji se služe uz toplu čokoladu. Na
istom mestu možete i kupiti tek ispržene proizvode.
|
Manufaktura čipsa i ćurosa / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Domaći čips / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Osim čipsa od krompira, kao deo ostavštine
iz bivših kolonija Španci su do danas održali običaj umetnosti
pravljenja napitka tople čokolade. U najpoznatijoj čokolateriji u gradu San
Hines (San Gines) osnovanoj 1894, u pasažu Pasadizo San Gines 5 (kod
istoimene crkve, u centru grada), još uvek se od šest popodne sve do
ranog jutra, traži mesto više. Gusta topla čokolada, servirana sa slatkim
valjkastim testom - ćurosom koji se umače u nju - "ćokolate kon ćuros" ("chocolate
con churros") odličan je izbor za užinu ili dezert, ali i tipični madridski doručak. Prema receptu
iz XIX veka, u lokalu se pravi i kakao prah za toplu čokoladu - istu koju ste pili u
čokolateriji. Po ceni od par evra možete kupiti lepo upakovanu kutiju sa
uputstvom za upotrebu na španskom i engleskom.
|
Najpoznatija čokolaterija Madrida / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Topla čokolada + ćurosi, najpoznatiji madridski doručak ili užina / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Čokolaterija San Hines, iza se vide kutije kakao praha spravljenog prema originalnom receptu koje se mogu kupiti u radnji / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Samo par ulica dalje, posetite čuveni Monasterio
de las Deskalzas Reales (Monasterio de las Descalzas Reales - "Kraljevski
manastir bosonogog sestrinstva"). Manastir je u XVI veku
osnovala Huana Austrijska (Juana), sestra tadašnjeg španskog kralja, za ženski deo španske aristokratije - bogate neudate plemićkinje, ili one koje su postale udovice. Zbog bogatstva u umetničkim delima i novcu koje su ovde donosile, vrlo brzo po osnivanju manastir je postao jedan od nabogatijih u Evropi. Danas je muzej.
Iako red za ulaz nije dugačak kao onaj za Muzej Prado ili Kraljevsku
palatu, ovaj manastir u samom centru grada značajan je zbog toga što je u njemu
vremenom formirana impozantna zbirka umetničkih predmeta iz perioda između XV i XVII
veka.
|
Monasterio de las Descalzas Reales / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U Madridu živi velika latinoamerička zajednica. Stanovnici bivših španskih kolonija vremenom su ovde pristigli u potrazi za zaposlenjem, rade mahom slabije plaćene poslove i žive uglavnom u stambenim blokovima u predgrađima. Osim njih, tu su i mnogobrojni
Indiosi, Afrikanci i Kinezi, a sa njima i radnje sa
jeftinom kineskom i drugom robom u sporednim ulicama najužeg centra. Tokom jesenjih i zimskih meseci, u Madridu ćete videti ulične tezge prodavaca pečenog kestenja (castañas), kukuruza i slatkog
krompira (ukusa između krompira i bundeve), biljke koja je stigla iz Južne Amerike.
|
Kiosk sa pečenim kestenjem i slatkim krompirom / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Slatki krompir / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U istočnom delu centra, duž ulice sa
drvoredima i fontanama - Paseo del Prado nalazi se niz velelepnih građevina. Duž ove široke avenije sa
velikim središnjim ostrvom za pešake, u zelenilu uz kamene
česme i spomenike nalazi se raskošna Neptunova fontana
- Fuente de Neptuno. Sa leve i desne strane kolovoza videćete zdanja nekoliko
ministarstava, muzeja i mnoge druge javne zgrade.
U aveniji listopadnog
drveća smestio se jedan od tri najčuvenija madridska muzeja - Tisen Bornemisa (Thyssen-Bornemisza
- evropsko slikarstvo od XIII - XX veka), a sa suprotne strane ulice i
čuveni Prado (Museo Nacional del Prado), mesto remek-dela najpoznatijih španskih slikara (Velazques, Goya, El Greco, Murillo), velike kolekcije slikara
italijanske renesanse i jedne od najvećih zbirki slika Hijeronima Boša (Hieronymus Bosch).
Dok čekate u često podugačkom redu za ulaz u Prado, možete kupiti zanimljiv suvenir. U blizini reda skoro svakodnevno svoj kamperski
stočić smešta stariji gospodin, sa sunđer-mastilom i pečatima - slovima, dok na podu pored njega
leže različiti plakati sa oslikanim toreadorima i flamenko igračicama. Po ceni
od nekoliko evra, na plakat za koridu ili flamenko ispisaće vaše ime, pa pri povratku kući više niko neće moći da kaže da
niste bili učesnik koride ili zvezda flamenka!
|
Ulica Paseo del Prado, Muzej Thyssen-Bornemisza / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Paseo del Prado, fontana Fuente de Neptuno / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Muzej Prado / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Muzej Prado / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Suvenir-plakati ispred Muzeja Prado / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Iza muzeja Prado, na uzvišenju se nalazi Katedrala
Svetog Jeronima iz XV veka (Iglesia de los Jeronimos), a malo dalje i Kazon de
Buen Retiro (Cason de Buen Retiro), mesto gde počivaju bivši španski kraljevi. U ulici
Paseo del Prado videćete i luksuzne starinske hotele (Hotel Ritz,
na primer) smeštene u velikim starinskim zdanjima.
Na severnom početku avenije, na raskrsnici jedne
od gradskih arterija - Kalje de Alkala (Calle de Alcala) nalazi se jedna od
najprepoznatljivijih tački grada - trg Placa de Sibeles (Plaza de Cibeles). U
osnovi raskošne, kružne fontane, nalazi se travnjak sa skulpturom maloazijske a kasnije i starogrčke
boginje Sibele koja sedi u kočijama upregnutim lavovima. Na obodu trga je takođe kolosalna zgrada vredna pažnje - Glavna pošta
(Palacio de Comunicaciones) s početka XX veka.
U južnom delu Paseo del Prado, na donjem obodu
Botaničke bašte sa leve strane videćete kratku pešačku "ulicu", pasaž uz park - Kalje de Klaudio Mojano (Calle de Claudio Moyano), u kojem se nalaze drvene, u svetlo plavo ofarbane, pokrivene kućice-tezge za prodaju
antikvarnih knjiga. Sa suprotne strane nalazi se gvozdena ograda prelepog zdanja
Ministarstva poljoprivrede, a preko puta i staro zdanje železničke stanice Atoće, čije su grafitima išarane zidove u vreme naše posete veoma temeljno strugala njih trojica iz Gradske
čistoće.
|
Pijaca polovnih knjiga / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Osim novog dela železničke stanice sa koje polazi i brza železnica za Sevilju, Atoća (Atocha) je pre svega poznata po starom zdanju čiju
interesantnu unutrašnjost ne bi trebalo propustiti. Unutar velikog,
staklenog krova, u prednjem delu na gornjem nivou nalazi se restoran koji
podseća na starinske paviljone staklene bašte, dok je u donjem središnjem delu
velika tropska bašta sa visokim palmama i drugim tropskim biljem koje
se tokom celog dana zaliva iz prskalica. Unutar bašte, između biljki
popločani su putići i postavljeni kandelabri, a duž oboda i niz drvenih klupa.
Na samom kraju bašte nalazi se jezerce ukrašeno velikim kamenjem i mnoštvom
vodenih kornjača koje se brčkaju u zelenoj vodi. Na kraju
stare staklene zgrade, sa desne strane nalazi se informacioni desk, a iza njega
i prolaz kroz koji se ulazi u novi deo železničke stanice.
|
Železnička stanica Atoća (Atocha) / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Železnička stanica Atoća (Atocha) / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Preko puta Atoće, sa leve strane nalazi se moderna,
arhitektonski neobična crveno-srebrno-crna zgrada. Ovaj futuristički spomenik treći je od tri najčuvenija madridska muzeja: Centro de Arte Reina Sofia (Muzej kraljice
Sofije), a po mišljenjima mnogih poznavalaca umetnosti - najbolji muzej
u gradu. U muzeju se nalaze remek dela moderne umetnosti (XX vek), između ostalog i
čuvena Pikasova „Gernika“ ("Guernica").
Istočno od železničke stanice Atoće, u ulici Paseo
de la Reina Kristina videćete Panteon de Hombres Ilustres (hram gde su
smešteni neobično dekorisani sarkofazi znamenitih Španaca), a u ulici ispod
njega i interesantnu "Kraljevsku fabriku tapiserija" - Real Fabrika
de Tapises (Real Fabrica de Tapices). U jednostavnoj zgradi od opeke čiji
izgled zaista podseća na stare fabrike, nalazi se veoma zanimljiv muzej
srednjovekovnih i onih nešto novijih tapiserija.
|
Muzej kraljice Sofije / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Centar španske prestonice smestio se otprilike između
dve velike pravougaone zelene površine, dva parka - "levog i desnog
plućnog krila grada", kako Madrilenjosi ("Madrileños"
- Madriđani) vole da ih nazivaju. "Levo plućo krilo" je park kod
kraljevske palate (Palacio Real), dok "desno"
predstavlja nadaleko poznat El Retiro park, čiji se
južni obodi naziru preko puta stanice Atoća.
El Retiro ili Parque del Retiro ("Mesto odmora") ne važi samo
za najlepši gradski park površine 125 hektara, već i savršeno mesto za šetnju
šljunkovitim alejama listopadnog drveća od kojih svaka ima svoj naziv, između mnogobrojnih fontana i prelepih spomenika na trgovima u samom parku. Najčuveniji deo
nalazi se kod spomenika kralju Alfonsu XII (Monumento a Alfonso XII) sa dva niza
polukružnih kolonada i velikim jezerom Estanke (Estanque). Ako je lepo vreme, možete
iznajmiti čamac na vesla i osamiti se u sredini jezera.
|
Park El Retiro, jezero Estanque / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Park El Retiro / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Unutar parka, prelepa staklena Kristalna palata (Palacio de Cristal) sa jezercem i veštačkim gejzirom mesto je
održavanja izložbi, kao i susedno zdanje sa fasadnim pločicama Palacio de Velazques (Palata Velaskez). Posle aleje Paseo del Paraguay, na zapadnoj strani parka nalazi se velika negovana bašta niskog, umetnički potkresanog drveća, dok vas
na istočnom delu čeka lepo uređeni deo parka Hardins de Sesilio Rodriges (Jardins
de Cecillio Rodriguez). U parku se nalazi i najstarije stablo u Madridu (iz
XVII veka).
Nalik Central parku u Njujorku, El Retiro je obavezna
"stanica" turista u posti Madridu, mesto gde svakog jutra džogira priličan broj gradske populacije, deca se igraju na za njih opremljenim igralištima,
a oni stariji okupljaju u jednostavnim baštama malenih kafea. Sudeći prema natpisu na stočiću koji je stariji gospodin postavio u parku, u El Retiru postoje i "profesionalni
čitači sudbine". Dok je
gospodin gledao u karte jednom mladiću, malo dalje, kod fontane Plaza de
Nicaragua dva momka su u sred bela dana razmenjivala sumnjive "kesice" sa trećim.
|
Park El Retiro / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Palacio de Cristal, park El Retiro / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Park El Retiro / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Ako
iz El Retiro parka izađete kroz kapiju na severnoj strani, naći ćete se tačno
preko puta kapije Puerta de Alkala (Puerta de Alcala) izgrađene za
vreme vladavine Burbonaca, krajem XVIII veka. Jedna od nekadašnjih pet kapija
grada, predstavljala je nekadašnji istočni ulaz u grad, put do čuvenog univerzitetskog mesta Alkala
de Henares.
Puerta de Alkala nalazi se u istoimenoj ulici Kalje
de Akala (Calle de Alcala), koja direktno vodi ka zvaničnom centru modernog Madrida, na trg
Puerta del Sol ("Kapija Sunca"), mesta još jedne od nekadašnjih pet kapija
grada, iz XV veka, koja više ne postoji.
|
Puerta del Sol / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Puerta del Sol / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Na trgu koji se skraćeno zove
Sol, na pločniku ispred ulaza u Glavnu poštu, nalazi se obeležena nulta tačka
merenja svih rastojanja od prestonice ka unutrašnjosti. Na centralnom trgu, nalik
onoj u Beogradu stoji statua kralja Karla III na konju. Mnogo
poznatiji bronzani spomenik ovog trga posvećen je Medvedici koja se propinje na drvo (voćke) madronje (madroña), zaštitnom znaku grada koji se nalazi i na grbu.
Od trga Puerta del Sol ka severu počinju dve kratke paralelne pešačke ulice: Kalje de Presiados
(Calle de Preciados) i Kalje del Karmen (Calle del Carmen), ispresecane malim poprečnim ulicama
koje ih povezuju. U njima se nalaze radnje, kao i veliko zdanje lanca najpoznatije
španske robne kuće El Korte Ingles (El Corte Ingles).
Velika bela zgrada sa ispupčenim plastičnim pločicama nije se ni malo
promenila od 1979. kada sam kao dete prvi put bila u njoj - samo je sadržaj drugačiji. Španci su veoma ponosni na El Korte Ingles i bilo
šta da vam u zemlji zatreba, većina njih uputiće vas upravo
na ovo mesto.
|
Puerta del Sol, statua medvedice / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Ako šetajući jednom od dve pomenute trgovačke
ulice dođete do samog kraja, nakon par minuta naći ćete se u ulici Gran Via, omiljenom mestu mlađe populacije. Iako je bije glas da u
večernjim satima nije uvek bezbedno mesto, ulicom možete prošetati i preko dana
i videti njene radnje, kafee, diskoteke, seksi šopove, kao i
radnje brze hrane (nije loše da zapamtite lokacije lanca "Mc Donald’s" restorana,
jer Madrid "pati" od iste boljke kao i Beograd - nedostatak javnih toaleta).
Ono što će vam u ovoj ulici privući pažnju je
izgled zgrada koje se unekoliko razlikuju od onih u ostatku Madrida. Visoki,
obli ili stepenasti soliteri sa šumom četvrtastih prozora, poređani sa obe
strane ulice, neodoljivo podsećaju na njujorške solitere iz 20-tih i 30-tih
godina XX veka, kada su i podignuti.
|
Gran Via / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Gran Via / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Najtipičniji soliter
nalazi se na zapadnom kraju ulice, preko puta trga Plasa de Espanja (Plaza de
España - Trg Španije), na kojem se pored jezerceta u maslinjaku smestio visoki
beli spomenik Servantesu (Miguel de Cervantes). U podnožju spomenika nalaze se bronzane figure Don Kihotea (Don Quijote) na konju i Sančo Panse na magarcu, ispred kojih
se turisti fotografišu kako bi se ovekovečili ispred
čuvenih boraca protiv vetrenjača. Iznad njih, na spomeniku sedi i svoje likove
posmatra slavni pisac. Interesantno je da su Šekspir i Servantes, zvanično najslavniji pisci ikada umrli istog dana - 23. aprila 1616. godine. Ovaj datum Ujedinjene Nacije su proglasile Danom knjige i izdavaštva.
|
Gran Via, Plaza de España - Spomenik Servantesu i junacima romana Don Kihote / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Nedaleko od Trga Španije, na samom početku parka
na uzvišenju Španci su pre više od 40 godina smestili jedinstveni poklon Egipta španskom kralju Huan Karlosu. Templo de Debod je 2200 godina star
egipatski hram premešten iz doline Nila, koji je izgradnjom Asuanske brane trebalo da bude
potpuno potopljen. Prilikom postavljanja hrama, okolni plato je popločan i
izgrađeno pravougaono veštačko jezero na kojem su postavljene dve kamene kapije
hrama. Poseta hramu je besplatna, te ako ste ljubitelj starog Egipta ovo je
možda prilika da provirite u jedan ne tako impozantan, ali ipak autentičan egipatski
hram.
|
Egipatski hram - Templo de Debod / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Ako od hrama krenete ka jugu, vratićete se u zonu
užeg centra grada i proći pored Kraljevske palate (Palacio Real) na Trgu Orijente (Plaza de Oriente), koju su u XVIII veku izgradili Habsburgovci, pošto
je prethodna uništena u požaru. Španska kraljevska
porodica više ne živi u ovoj palati, ali je povremeno koristi u ceremonijalne svrhe, te je jedan deo
zdanja pretvoren u muzej (50 od 2800 prostorija). Kao i u većini evropskih
palata, veliki broj eksponata i ovde čine nameštaj i umetnički predmeti iz
perioda od XVII do XX veka.
|
Plaza de Oriente, Kraljevska palata / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaza de Oriente, Spomenik kralju Filipu IV / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Južno od velike ulazne kapije od kovanog gvožđa,
nalazi se nova Katedrala Almudena (Catedral de la Almudena) na kojoj su radovi počeli u XIX
veku, da bi je nakon više od 100 godina, tek 1993. svečano otvorio papa Jovan Pavle II (bronzani spomenik u njegovom obličju postavljen
je ispred ulaza u crkvu). Unutrašnjost crkve je impozantna, pogotovo krovni deo
sa lukovima u neogotskom stilu, ukrašen u kombinaciji šara u boji, dok se na
mestu oltara nalazi dvostruko stepenište na čijem se vrhu nalazi statua Bogorodice
kojoj je crkva posvećena. Stari kraljevski manastir Real Monasterio de la Encarnacion, nalazi se nešto severnije.
|
Katedrala Almudena / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Spomenik papi Jovanu Pavlu II, ispred katedrale / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Stari kraljevski manastir - Real Monasterio de la Encarnacion / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Sa druge strane kraljevskog kompleksa, nalazi se zgrada
Teatro Real ili Teatro de la Opera (Kraljevsko pozorište i Opera), a između
njih i manji, lepo uređeni park na Trgu Orijente ("Istočni
trg" - po položaju u odnosu na palatu) iz 1810. godine. Osim drvoreda i
kamenih skulptura španskih monarha, koje su zbog lošeg proračuna arhitekte bile
preteške za krovnu konstrukciju palate pa su završile u parku, videćete i umetnički potkresane živice, dok u samom središtu stoji veliki
spomenik kralju Filipu IV sa kaskadnom fontanom.
|
Katedrala Almudena / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Opera na Trgu Orijente / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Ako je Puerta del Sol nalik beogradskom Trgu republike, onda je nešto dalja Plasa Major (Plaza Mayor - "Glavni
trg") njena starija i lepša verzija, nastala 1620. godine. Veliki pravougaoni
plato kroz koji se sa svih strana ulazi kroz lukove, zatvoren starim zgradama crvenkaste boje, na kojem se nalazi statua
kralja Filipa III na konju, nekada davno bio je centar gradskih zbivanja,
pijačne trgovine, ali i zabave - često krvave, kako je i dolikovalo onom
vremenu.
Na trgu su bivale upriličene borbe bikova, viteški turniri, kao i
javna suđenja i pogubljenja u doba Inkvizicije. Danas na ovom prelepom trgu nema
ničeg što bi podsećalo na ove ružne slike, već njim dominiraju oslikane zgrade nekadašnje
Glavne pekare (Casa de la Panaderia) i Glavne mesare (Casa de la Carneria), "tapas" restorani, kao i
radnje sa suvenirima i proizvodima starih zanata, pod kolonadom i lukovima.
|
Plaza Mayor / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaza Mayor / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Trg Plaza Mayor povezan je sa okolnim uličicama putem nekoliko visokih, lučnih prolaza ispod zgrada na trgu. Prošavši kroz južni
prolaz u daljini možete videti dva tornja čuvene Katedrale Svetog Isidra (Catedral
de San Isidro), zaštitnika Madrida.
U jugozapadnom delu trga nalazi se prolaz Arko de Kućiljeros (Arco
de Cuchilleros), čije stepenice vode nizbrdo ka jednoj od najkraćih i
najstarijih ulica Madrida, srednjovekovnoj Kalje de Kućiljeros (Calle de
Cuchilleros) - "ulici majstora kuhinje". Da ovo nije samo slučajni naziv ulice, uverićete
se kada se spustite stepenicama. U ulici ne dužoj od 200 m, sa leve i desne
strane ugledaćete nekoliko restorana koji nose starinski naziv „meson“ ("kuća obroka"), otvorenih na mestu nekadašnjih gostionica nastalih u XVIII veku.
Prema zakonu iz
XVIII veka, "mesoni" nisu smeli da prodaju svoju hranu, već samo da
skuvaju i posluže ono što bi gost doneo sa sobom - naziv "restoran" bio je
dozvoljen za korišćenje samo nekolicini gostionica koje su služile jela
francuske kuhinje.
|
Restorani u ulici Calle de Cuchilleros / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Godine 1725, tokom vladavine francuskih
Burbonaca u Madrid se doselio francuski kuvar Žan Boten (Jean Botin) u pratnji
svoje supruge Austrijanke. U ulici Kućiljeros na broju 17, otvorili su gostionicu "Boten"
("Botin"). Iako je posao išao dobro, pošto nisu imali dece restoran je
nakon njihove smrti nasledio suprugin nećak (na španskom "sobrino") te je lokal promenio ime u ono koje i danas nosi: Sobrino d’ Boten (Sobrino de Botin - "Botenov nećak"). Kao svojevrsni kuriozitet, u analima restorana ostalo je zabeleženo da je „izvesni“
student, budući mladi slikar Fransisko Goja (Francisco Goya), 1765. godine radio u ovom restoranu kao perač sudova!
Iako
je restoran veoma nepretenciozan, spada u bolje ali ne važi za najbolji, niti
najprestižniji, veliki broj kako "Madrilenjosa" koji neguju
tradiciju, tako i turista redovno svraća u njega (makar i samo da slika
njegovu unutrašnjost), jer restoran Sobrino d' Boten je i zvanično najstariji (a
još uvek postojeći) restoran na svetu. O ovoj tvrdnji postoji i sertifikat, uramljen u prizemlju, koju je izdala Ginisova knjiga rekorda. Lokalne specijalitete - mladu
svinjetinu i jagnjetinu, u restoranu su tokom proteklih vekova naručivali neki od najpoznatijih ljudi na svetu, kao na
primer pisac Ernest Hemingvej tokom učešća u Španskom građanskom ratu, 1930-tih.
Osim prizemnog dela sa izlogom u kojem se nalazi i
kuhinja, iza čijih se vrata nazire starija krupna kuvarica obučena kao sa slika holandskih majstora
iz XVIII veka, restoran je pre nešto više od 150 godina proširen i na tri
gornja sprata. Enterijer gornjih spratova uređen je u stilu XVII veka, sa crno-belim
podnim pločicama, drvenim trpezarijskim kredencima, starinskim servisima za
ručavanje i svećnjacima postavljenim na bele stolnjake. Ako se odlučite za
večeru u suterenu zgrade, sedećete među lukovima ostataka hrišćanskih
odbrambenih zidina iz XII veka, na čijim je temeljima zgrada 1590. godine i
podignuta.
|
"Sobrino de Botin", najstariji restoran na svetu / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
"Sobrino de Botin", najstariji restoran na svetu / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
I u ovoj ulici,
u nekom od restorančića možete probati tradicionalno špansko meze - "tapas". Tapas može biti bilo koje jelo, u malim količinama: parčići Špancima omiljene bebi prasetine, krvavice, lignje, školjke ili bakalar, ili možda
samo krompirići, sočivo ili masline. Tu je i tradicionalna "paelja"
(rižoto sa morskim plodovima) ili "Rabo del Toro" - rep bika (posrnulog tokom koride), u
pikantnom sosu.
|
Omiljeno madridsko jelo - Rep bika u sosu ("Rabo del toro") / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Blizu Trga Major nalazi se istoimena ulica Kalje
Major (Calle Mayor), nekada glavna gradska ulica. Nešto dalje naići ćete na trg
Plasa de la Vilja (Plaza de la Villa - "Gradski trg"). Osim
geometrijski potkresane trave i statue Don Alvara -
markiza Santa Kruza, na trgu dominiraju tri stara zdanja od kojih su dve
poznatije Kaza de la Vilja (Casa de la Villa - Gradska kuća) iz XVII veka i
nekadašnja kuća nećaka najčuvenog španskog inkvizitora - Kardinala Sisnerosa (Cisneros),
iz XVI veka.
|
Plaza de la Villa / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Ukoliko se u Madridu zateknete u nedelju, svratite
na buvlju pijacu - Mercado El Rastro. Svakog dana nedelje
od 9 do 15 h, u spletu ulica samo 5 minuta peške južno od centra, sve do donje
ulice Ronda de Toledo, na improvizovanim tezgama građani Madrida iznesu sve što
možete i ne možete da zamislite. Od najrazličitije kineske robe (u okolnim ulicama postoji
veliki broj kineskih radnji), svih vrsta odeće, nakita, pozamanterije,
umetničkih slika, maskirnih uniformi i gas-maski, drvenih
igračaka... na jednom mestu na trgu deca razmenjuju sličice. Madriđani savetuju da je na buvljaku najvažnije sačuvati novčanik, te velika većina posetilaca svoje rančeve i torbe ovde
nosi na stomaku, ispred sebe.
Ono što u Madridu ne bi trebalo propustiti je
najpoznatija korida u zemlji i najveća na svetu - Plaza
de Toros Las Ventas. Ogromno kružno zdanje od crvenkaste cigle
sa intarzijom šarenih asulehosa (dekorativnih pločica), može da primi 25 000 posetilaca. Korida je sagrađena u mudehar stilu (spoj španske gotike i arapske-mavarske arhitekture) 1929. godine i nalazi se nekoliko autobuskih stanica (ili 2 - 3 stanice metroa)
istočno od centra grada (Puerta del Sol).
Ako
se u Madridu zateknete između marta i oktobra, i rezervišete ulaznice (može i putem interneta), bićete ne samo posmatrači borbe toreadora na život i smrt sa
bikom kao dostojnim protivnikom, već i svedoci junačke borbe za dominaciju,
dovedene do stepena umetnosti.
Iako je to sve manje slučaj, a društva za
borbu za prava životinja postaju sve glasnija u tome da se korida ukine, i danas toreadori spadaju u neke
od najcenjenijih i najbogatijih ljudi Španije. Viteštvo toreadora često se izjednačava
i sa junaštvom bika.
Preparirana poprsja bikova koji se nisu tako lako predali i koji su pre fatalnog
ishoda uspeli da usmrte više poznatih toreadora, nalaze se na zidu ljutitih izraza lica, u okviru stalne postavke Muzeja koride (Museo Taurino) u kompleksu koride.
Borbe sa bikovima održavaju se nedeljom, a tokom maja i svakodnevno (za vreme
Festivala Svetog Isidra - zaštitnika Madrida).
|
Madridska korida, najveća na svetu - Plaza de Toros las Ventas / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Korida Plaza de Toros las Ventas / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Plaza de Toros las Ventas / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Mog mladog prijatelja, Španca koji inače nije naročit ljubitelj koride, baš zbog ubijanja, pitala sam da li
bi pod pritiskom Društva za prava životinja i sve glasnijih preporuka Evropske unije Španija eventualno pristala da spektakl preinači utoliko da na kraju bik ne
bude žrtvovan (nalik susednom Portugalu), i dobila odgovor: Stvar i jeste u tome da se bik ubije, jer je korida umetnost nadmudrivanja i
dominacije između čoveka i životinje - bez smrti jednog od njih dvoje, više ne
bi bila ono zbog čega postoji! Slagali se ili ne, nakon ovakvog odgovora dovoljno je samo reći: Olé!
Svi postovi o ŠPANIJI:
|
"Zlatni Don Kihote", ulični zabavljači na trgu Orijente / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
|
Puerta del Sol, prodavci španske lutrije / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Nema komentara:
Objavi komentar