*Tekst i fotografije na blogu deo su publikovane knjige o Turskoj (ISBN 978-86-7722-422-6), zaštićeni Zakonom o autorskim i srodnim pravima: Službeni glasnik RS, br. 104/2009 i 99/2011.
*The text and photographs on the blog are parts of
the published book on Turkey (ISBN 978-86-7722-422-6),
protected by copyright and related rights: Official Gazette of the Republic of
Serbia, Nos. 104/2009 and 99/2011.
Tuz Gölü
“Slano jezero”
 |
| Slano jezero / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U samom središtu Turske, na 890 metara nadmorske visine anadolijskog platoa nalazi se jezero čiji naziv može da deluje poznato. Na turskom jeziku, “tuzla” označava mesto na kojem se vadi so, te je samim tim i reč “tuz” znači - so. Količine soli koje se godišnje iz ovog jezera izvade, podmiruju čak 70 % ukupnih potreba 77 miliona stanovnika Turske.
Veliko slano jezero, drugo po veličini u Turskoj prostire se desetinama kilometara pustarom centralne Anadolije. Najvidljivije duž magistrale između Ankare i Aksaraja, jedno je od najslanijih mesta na planeti. Na određenim delovima jezero dostiže dužinu od skoro 100 km, širine oko 40 km. Salinitet ovog jezera koji iznosi 34%, dvostruko je veći od saliniteta čuvenog Mrtvog mora na granici Izraela i Jordana (15%) koje se tradicionalno pominje kao jedno od najslanijih mesta na planeti.
Ovo neobično jezero, po obodima belo a u središnjem delu u nijansama rozikaste, ljubičaste, i na kraju plave boje, tokom leta gotovo i da nije jezero već ogromna, isprskana mrlja soli. U prilog tome govori podatak da je u svom najdubljem delu, u zimskom periodu najveća dubina jezera samo 1 do 2 metra. Tokom letnjih meseci jezero gotovo da ispari, te pejzaž koji vidite ispred sebe više liči na pustinju.
 |
| Slano jezero / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
 |
| Slano jezero / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Iako nismo
primetili da je običaj, nemojte proći pored velikog, slanog jezera a da ne
zastanete, ne priđete mu i pod nogama ne osetite ono što iz daleka samo možete
da naslutite. Mekano blato i trava, i ispucali komadi tabli soli na samoj
obali, hodanjem desetak metara ka “pučini” postepeno se pretvaraju u
neprekidni, neravni hrskavi prekrivač tek malo natopljen vodom, koji od
zagasito bele prelazi u rozikastu. Boju je dobio od vrste gljivice, jedinog
bića koje može da preživi u ovolikoj
količini soli.
Još dalje ka
sredini, površina jezera postaje plavlja, što znači da je dubina jezera nešto
veća. Između rozikastih gljivica u “plićaku” i plave boje neba koje se ogleda u
vodi na “pučini”, primetne su nijanse ljubičaste. Jedno od najinteresantnijih
stvari na površini jezera su senke - iako ste naizgled na suvom, vaša senka se
u potpunosti ogleda u ružičastoj vodi.
Preporuka je da za šetnju po jezeru obujete obuću do koje vam ili nije preterano stalo, ili da u
suprotnom, ono u čemu ste gazili po soli u najkraćem roku detaljno isperete vodom. U suprotnom,
u roku od par dana vaša obuća možda će početi da puca, ili đon da
se odlepljuje od ostatka cipele.
Tokom proleća i jeseni, turisti iz zapadne Evrope ovde dolaze kako bi posmatrali migracije ptica
(najviše flamingosa), na njihovom putu od Evrope ka Aziji, i obratno. Jezero je najvidljivije, najpristupačnije i najbliže drumu tačno 63 km severozapadno od
Aksaraja (Aksaray), na magistralnom putu ka Ankari, i najbliže je poznatom regionu Kapadokije http://umetnostputovanja.blogspot.com/2015/06/turska-severna-kapadokija.html
 |
| Slano jezero / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
 |
| Slano jezero / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Još o Turskoj:
Nema komentara:
Objavi komentar