*Tekst i fotografije na blogu deo su publikovane knjige o Turskoj (ISBN 978-86-7722-422-6), zaštićeni Zakonom o autorskim i srodnim pravima: Službeni glasnik RS, br. 104/2009 i 99/2011.
*The text and photographs on the blog are parts of the published book on Turkey (ISBN 978-86-7722-422-6), protected by copyright and related rights: Official Gazette of the Republic of Serbia, Nos. 104/2009 and 99/2011.Letoon, ulaz u antički teatar / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Plaža Patara / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Letoon / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
U središnjem delu sredozemne obale Turske, nalazi se veliko Likijsko
poluostrvo (na turskom - Tekke), po
mnogima jedan od najlepših delova turske obale, sa takozvanom „Tirkiznom obalom“
(Turquoise coast). Priroda koja
obiluje prelepim pejzažima stenovitih planina, beskrajnim borovim šumama sa
kanjonima i klancima koji se spuštaju strmo ka obali mora, šljunkovitim i
peščanim plažama predstavlja veliki kontrast u odnosu na gotovo pusti
predeo oko Antalije i turistički razvijena mesta, istočno od nje.
Na Likijskom poluostrvu nalaze se i neki od
najpoznatijih, antičkih arheoloških nalazišta, najviše onih koje su ostavili čuveni
Likijci. Hrabar i nezavisan narod visokih standarda življenja, razvijene
demokratije i sa prihvaćenim starogrčkim kanonima u oblasti umetnosti, na ovim
prostorima živeo je u jednom periodu tokom starog veka. Širom poluostrva možete
videti njihove grobnice u stenama (Myra, Fethiye, Dalyan), centar nihove
federacije (Xantos), sarkofage (Olympos, Uçagiz-Simena, Kaş) i luku
(Faselis).
Za one koji put Likijskog poluostrva kreću po prvi
put, ovaj deo turske obale može se opisati kao mešavina jadranskog i grčkog primorja, sa tirkiznim morem i rekama koje teku sa planina, kroz borove
šume i kanjone, uz arheološka nalazišta kojima se ne zna broj.
PATARA
Od turističkog mesta Kalkan, do čuvene plaže Patare ima 17 km. Oko 6 km pre plaže postoji skretanje sa magistralnog puta, kojim posle 3 km prvo stižete do sela Gelemiš (Gelemiş), a zatim
nastavljate dalje ka moru. Oko kilometar, dva pre same obale, vozila zastaju na
rampi na kojoj se naplaćuju ulaznice, jer osim do plaže ovuda kolima prolazite i
kroz arheološki lokalitet – antičku Pataru.
Arheološki lokalitet Patara
Nekada davno, u II veku pre naše ere Patara je važila za najvažniju luku Likijske
federacije. U grčkim legendama, bila je mesto na koje se bog Apolon tokom
zimskog perioda sklanjao od hladnoća planina centralne Grčke i samo zbog blage
klime Patare tokom tri meseca napuštao proročište u Delfima. U IV veku naše
ere, u Patari se rodio Sveti Nikola, alias Deda Mraz.
Iskopavanja
na velikom području oko kilometar od peščane plaže, još uvek traju. Za sada su
pronađeni: amfiteatar (nekadašnji parlament) sa 34 reda sedišta, dva kompleksa rimskih
termi, Hram boginje Atine, veliko stovarište za žito koje je podigao car
Hadrijan, ostaci navodno najstarijeg svetionika na
svetu, veliko rimsko groblje, ulice sa putokazima napisanih na grčkom jeziku, itd.
Najbliže
arheološkim ostacima, na putu do plaže proći ćete pored trijumfalne kapije koju je 100. godine naše ere sazidao rimski
guverner Metius Modest, kao deo akvadukta koji je izvorsku vodu
sa obližnjih planina dopremao u grad.
Patara, antička trijumfalna kapija / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Patara / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Patara
Plajı / Plaža Patara
Velika plaža Patara (na turskom: Ovagelemiş), do ušća reke Agzi duga je oko 9 km (čitav
deo obale ukupno - 18 km). Jedna od najvećih,
peščanih plaža na turskoj obali poznata po tome što se u dubokom pesku tokom proleća
legu velike morske kornjače (Caretta Caretta).
U ravničarskom predelu iza plaže, na dinama raste trska, a nešto dalje delovi
krajolika poprimaju odlike močvare.
Plaža
u Patari važi za jedno od poznatijih dnevnih kupališta kako lokalnog stanovništva,
tako i mnogobrojnih turista koji tokom letnjeg
perioda preplave kako parking, tako i samu plažu, tj. njen južni deo – najbliži
ulazu.
Zbog
kornjača i njihovih jaja skrivenih ispod peska plaže, kao i zbog nenaseljenosti
ovog područja, na samoj plaži osim drvene kafeterije u samom južnom
delu (kod ulaza), ne postoje nikakvi sadržaji. Najveća
gužva je u južnom delu plaže.
INFO: 9 -
19.30 h / oko 3 evra
Patara / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Patara / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
XANTOS
U antičkom periodu, grad Ksantos na istoimenoj
rečici (danas se na turskom zove Ešen - Eşençayı), bio je prestonica i mesto velike skupštine
Likijske federacije. Likijci su svoj grad nazivali Arnna, a Rimljani ga prozvali imenom kojim ga mi danas nazivamo. Zbog svoje
istorijske važnosti, Ksantos je danas deo UNESCO-ve svetske kulturne baštine.
Veoma
ponosan likijski narod, dva puta je u toku svoje istorije radije uništio grad
izvršivši kolektivno samoubistvo, nego da svoju slobodu
pokloni osvajaču, jednom 545. godine pre naše ere tokom opsade od
strane Persijanaca, a drugi put 42. godine pre naše ere, kada su im Rimljani uveli takse preko potrebne za finansiranje rimskih osvajanja. Ipak, drugi put, njih 150 uspelo je da preživi,
te im je čuvši od svojih vojnika priču o Likijcima, lično Marko Antonije
pomogao da obnove grad.
Osam
kilometara nakon odvajanja puta za Pataru, u smeru ka severu (mestu Fetije),
sa leve strane nalazi se selo Kinik (Kınık).
Skrenuvši levo i prošavši kroz celo mesto, ugledaćete putokaz za Ksantos. Već
na putu ka vrhu brdašca, sa obe strane videćete arheološke ostatke iz perioda
Likije, stare Grčke i Rima. Jedno od prvih, sa leve strane uspona jeste
Vespazijanova kapija iz I veka naše ere. Kada se popnete do vrha, sa desne
strane nalazi se kućica u kojoj se kupuju ulaznice i ostatak lokaliteta, dok se sa
leve nalazi glavni deo arheološkog nalazišta.
Ksantos / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Ksantos / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Jedna od
svakako najslikanijih fotografija Ksantosa jeste rimski amfiteatar, iza kojeg
se naziru interesantne likijske grobnice. Umesto da je uklesan u steni, ili stoji
na zemlji, sarkofag u obliku kućice likijskog princa po imenu Kerej (Kerei) iz V veka pre naše ere, stoji na
stubu visokom 8,8 metara, sa reljefno dekorisanim frizom. Veruje se da je
dekoracija u vidu čudesnih bića i sirena, bila vrsta poklona koji su preminulom
posvećivali članovi porodice. Ovakav vid sahranjivanja pronađen je samo u
Ksantosu. Originale frizova još 1838. godine u Britanski
muzej u Londonu odneo je ser Čarls Felous (Sir Charles Fellows).
Desno od
sarkofaga princa Kereja nalazi se stub takođe iz V
veka pre naše ere, kojem je dat naziv „Spomenik Harpiji”. Na vrhu stuba je tron
u obliku lava visok 11 metara, sa statuom princa Kereja.
U severoistočnom delu nalazišta, na kamenom postolju stoji veliki stub – mauzolej
iz V veka pre naše ere. Čitav stub ispisan je tekstom na likijskom i na grčkom
jeziku. U pitanju je najduži tekst ikada pronađen na likijskom jeziku, koji opisuje
avanture princa Kereja. Na lokalitetu je pronađeno još nekoliko grobnica na
stubovima, ali se mnoge od njih danas nalaze u Britanskom muzeju.
INFO: 9 -
19.30 h / oko 2 evra
LETOÖN
Par kilometara južno od Ksantosa, na kraju sporednog puta među kukuruzištem
i delom močvarnom terenu, nalazi se još jedan lokalitet iz antičkog perioda.
Još u VII veku pre naše ere, na ovom mestu bio je sagrađen prvi hram Boginji -
majci. Danas se na lokalitetu nalaze ostaci tri hrama posvećena boginji Leto
(iz II veka pre naše ere) i njenoj deci: Artemidi (V – IV vek pre naše ere) i
Apolonu (I vek pre naše ere), sa veoma očuvanim podnim mozaikom.
Prema starogrčkoj legendi, nimfa po imenu Leto
doletela je na ovo mesto sa planine Olimp kako bi zaštitila njene bebe,
blizance Apolona i Artemidu, od Zevsove ljubomorne žene Here. Lokalni pastiri
su pokušali da je isteraju, ali je ona došla u pratnji prijatelja -
vukova, na grčkom: lykos, zbog čega
je čitava oblast dobila ime Likija („zemlja vukova”). Kada je zle pastire
pretvorila u žabe, Leto, Apolon i Artemida postali su vodeći bogovi Likije.
Letoon / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Letoon / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Letoon (ostaci keramičke cevi, dela antičke kanalizacije) / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Osim za Grke, svetilište Leton bilo
je religiozni centar i Likijaca, a kasnije i Rimljana. Pored hramova i
likijskih grobnica, na lokalitetu možete videti ostatke antičkog amfiteatra (II
vek pre naše ere) prvobitno podigutog u religiozne svrhe, kao i delove vizantijske bazilike. Danas se većina stubova antičkih
hramova nalazi u vodi - močvari obrasloj trskom, po kojoj skakuću žabe i plove
patke.
Zajedno sa arheološkim nalazištem Ksantos, 1988.
godine Letoon je uvršten na listu UNESCO-ve svetske kulturne baštine.
INFO: 8 -
19.30 h / oko 3 evra
Letoon / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Letoon / Photo: Ivana Dukčević © All rights reserved |
Još o Turskoj:
Nema komentara:
Objavi komentar